Elveda Fani Dünya
Döndü çarkım, doldu vaktim...
Ey! Fani dünya; elveda.
Zevk-ü sefa, yokluk, vefa...
Ey! Fani dünya; elveda.
Acı, tatlı helallaşak...
Sonsuzluğa, bizde koşak,
Tatlı yerinde bağlayak,
Ey! Fani dünya; elveda.
Sen, koskoca, ben bir zerre...
Yetmedik, birbirimize.
Sen yoluna, ben yoluma...
Ey! Fani dünya; elveda.
Artık gitmek isterim ya!
O, meçhul terk-i diyara.
Ne! İsyan... Arzum Allah'a.
Ey! Fani dünya; elveda.
Bir ağlamış, bir gülmüşüm...
Düşe, kalka yaşamışım.
Yoğrulup da, senin ile...
Pişmemişim ya! Elveda.
Her yol, sonunda son bulur,
Ömür, bir gün, kalple durur.
Ettiklerinden, duy gurur,
Ey! Fani dünya; elveda.
Gün gelir, sende bitersin...
Ne, dostun var, ne hısımın,
Sen kime elveda, dersin?
Ey! Fani dünya; elveda.
Demoğlu; tabuta bindik,
Mevta tarlasında indik...
Dünya; doysun gözün, bittik.
Elveda; ey! Dünya dedik.
(Haydar Demoğlu-Erzurum)
|